原文
2-13 Ятъёл ынкъам кэйӈнын
|
Энмэн, льувылгыгъэт ятъёл ынкъам кэйӈын.
Елырачвыӈгъат, мэӈин а’ӄалеӈгыргын ынкъам мэӈин э’ӄэлиӈу лынъёлӄыл.
Ятъёл нивӄин:
― А’мын колё ынанъаӄалеӈгыргын пойгыльын!
Кэйӈын нивӄин:
― Аны ынанъаӄалеӈгыргыт рэвымрэвыт умкычыку валььыт!
ӄынвэр риӄукэтэ ивнин кэйӈын:
―Китъамӄун гымнан мыйъонат рэвымрэвыт, гынан-ым ӄыйъогынат пойгыльыт.
Ынӄэн эквэтгъэт амъянра.
Рэӄокалгын тыляма нытэнӈыткуӄин:
“Ик, транмыткоӈынат рэвымрэвӄэгти!
”Лыгэн пыкиринэӈу тымытконэнат ынан рэвымрэвӄэгти.
Рэӄокалгын энарагчегъэ кайӈэты.
Кэйӈын ярак ныӄынӈыльэтӄин:
― И-кык-ка, и-кык-ка...
ӄытлыги ытлён гатынпэвылен пойгыльа.
Риӄукэтэ пынлёнэн:
― А’мын пойгыльа гэнрэӄэвигыт?
Мэткиит кэйӈын нывэтгавӄэн:
― Аны пойгыльа энатынпычергъэ.
Лыгэн ынӈин ивыплыткук кэйӈын въигъи.
ӄытлыги о’равэтльан эӄэлиӈу, йимгымгу ынкатагнэпы гынникэ налгыӈӈогъан.
Ытръэч.